چای

همه دانشگاه یه طرف و تریا هم یه طرف...اصلاً جمع کثیری از بچه ها کلاسهای کسل کننده اختصاصی رو تحمل میکنن که بعدش دوان دوان به سمت تریا دویده و چایی بزنن ولی همینکه وقت خریدن چایی و خرج پول میرسه نمیدونم چرا همه کیف های پولشون رو یا جا گذاشتن و یا یادشون میاد که پول ندارن و انسان که با اینچنین صحنه دلخراشی مواجه میشه ،کلی دلش به حال رفقای مفلس و محتاجش میسوزه و میره واسه همه یه پرس چایی میگیره...ولی وقتی بچه ها چای را نوش جان کردند و موقع کپی گرفتن از جزوات دروس اختصاصی میرسه این تراول هاست که از توی کیف پولی بچه ها به بیرون تراوش میکنه و همون انسان دلسوز و مهربان متوجه میشه که با چه آدمایی طرفه و پشت دستش رو جزغاله(داغ) میکنه که دیگه از این دلسوزی های احمقانه نکنه... امروز که رفتیم تریا همه منتظر بودن که یک نفر اقدام به خرید چای بکنه تا بهش بگن فلانی قربون دستت یکی هم واسه من بگیر! و از اون جایی که همه حساب کار دستشونه هیچکس چنین اشتباه فاحشی رو نکرد و در آخر سر همه بی کلاه ماند... توصیه هایی به دوستان اهل چایی: 1) وقتی جمع کثیری از دوستان به همراه شما هستند به هیچ وجه هوس چایی نکن! 2) وقتی بحث بر سر خریدن چای و این جور چیزهاست به در و دیوار نگاه کن و به این فکر کن که امروز هوا چه خوبه یا اینکه استاد الکترومغناطیس به چه چیزی شباهت داره.... 3) اگه گواهی نامه گرفتی یا نامزد کردی یا هر چیز دیگه اصلاً به کسی نگو چون اون موقع همه ازت شیرینی میخوان و میافتی توی هچل! 4) اگه تونستی یکی رو طوری خر کنی که بره واسه همه رانی بگیره اون موقع خیلی مردی!! ما خیلی بدشانسیم چون تو کلاسمون شخصی به نام کیانوش نداریم وگرنه نونمون تو چایی بود!